Ρίχνουμε μια μικρή ποσότητα ζάχαρης σε μια μεταλλική γαβάθα που έχει ζεσταθεί ομοιόμορφα και στροβιλίζεται με σταθερή ταχύτητα. Όπως αναφέρθηκε, η θερμότητα προκαλεί αλλαγή στους κρυστάλλους της ζάχαρης, που χάνουν τη συνήθη δομή τους. Μετά από λίγο, σε θερμοκρασία 100-120 βαθμούς Κελσίου -ανάλογα με το βαθμό υγρασίας του περιβάλλοντος-, η ζάχαρη γίνεται μια άμορφη μάζα. Αυτή είναι η πρώτη μόνο φάση της μεταμόρφωσης. Αν η θερμοκρασία αυξηθεί περισσότερο η ζάχαρη θα γίνει καραμέλα, που όταν κρυώσει θα μοιάζει με γυαλί. Όμως χάρη στη φυγόκεντρο δύναμη του στροβιλίσματος της μηχανής η ζάχαρη μετατρέπεται από άμορφη μάζα σε νήμα. Δημιουργείται έτσι ένα ελαφρύ στρώμα που μοιάζει με μούσι και εφαρμόζει στα τοιχώματα του μετάλλου. Αυτό το ελαφρύ υλικό -που αποτελείται κατά 98% από αέρα- δεν είναι καθόλου σταθερό και τυλίγεται γύρω από το μπαστουνάκι.